ασχετο

Το sex and the city είναι η γυναικεία σεξιστική αντεπίθεση. Αν προσπεράσει κανείς έστω και δύσκολα τα σεναριακά κλισέ των τεσσάρων μπάζων με τα κατάλληλα επίθετα (η κάνω άπειρο σεξ, η παρθενοπιπίτσα που ονειρεύεται τον πλούσιο ιππότη, η αποτυχημένη καριερίστρια, και η κατά φαντασίαν μοιραία γυναίκα) και χωρίς να πνιγούμε στο τυπικό χιουμοράκι, το sex and the city είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να είναι.

Οι σούπερ ζούπερ νευρωτικές εργένισσες/κοκότες, εθισμένες σε καφέ, αλκοόλ, σοκολάτα, σεξ και φυσικά ατελείωτο shopping, τριγυρνούν στην πόλη καταναλώνοντας οτιδήποτε βρουν από τα παραπάνω. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το sex μεταξύ οποιουδήποτε στον φανταστικό κόσμο του sex and the city. Ένα εμπόρευμα και μία σκατένια γραμμικότητα (πότο, πίπα, γλειφομούνι, οργασμός – με οποιαδήποτε σειρά θέλετε!) – και of course τσιγαράκι μετά γιατί έτσι πρέπει. Δεν κάνεις sex για μερικές μέρες; Τόνοι παγωτού και ψυχοθεραπείας θα σε βοηθήσουν να τα καταφέρεις, και μετά πάλι από την αρχή. Και φυσικά μην ξεχάσεις μία βόλτα από τα Gucci.

Απαιτείται τουλάχιστον λοιπόν προσοχή σε όσες / όσους κόπτονται για την πρωτοτυπία του sex and the city και τρέχουν να το υπερασπιστούν, και αυτό για δύο βασικούς λόγους.

Καταρχάς έχουμε ένα νέο στις μικρές κυρίες. Είμαστε άνθρωποι (και εμείς οι άντρες), έχουμε εγκέφαλο, και τουλάχιστον κάποιοι προσπαθούν να σκέφτονται πράγματα πέραν του σεξ. ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΠΕΗ ή ΜΗΧΑΝΕΣ ΟΡΓΑΣΜΩΝ.

-Έλα μωρέ, αφού έτσι είμαστε οι κοπέλες σήμερα!

Και εδώ ίσως είναι το πιο σημαντικό σημείο. Το sex and the city όχι μόνο δεν παρουσιάζει κάτι νέο και απελευθερωμένο σε σχέση με το γυναικείο φύλο (και την πνιγμένη στις κοινοτυπίες γκέι κοινότητα) αλλά αντίθετα έρχεται να εγκαθιδρύσει ένα ακόμη ατόφιο σεξισμό. Ένα ξεκάθαρο καπιταλιστικό μοντέλο για την σύγχρονη γυναίκα, εργαζόμενη σαν σκυλί ώστε να έχει μπόλικα χρήματα, για παγωτά, ταγεράκια, ποτά, δονητές, ψυχίατρους, και καπότες. Από εκεί άλλωστε προέρχεται και το sex and the city με την collumnistria C. Bushnell μικρογραφία της Carrie και τους 2 macho alternative άντρες M.P. King και D. Star που υλοποίησαν το φοβερό αυτό πρότζεκτ στη μικρή και μεγάλη οθόνη.

Σε μία κοινωνία που επιτρέπει και επιβάλει το γρήγορο σεξ ως κάτι cool, ενώ δεν υπάρχει χρόνος για πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις και έρωτα (εκτός αν ο άντρας έχει το επίθετο «ο Μεγάλος», με ένα εξίσου μεγάλο πορτοφόλι). Εκεί που όλα είναι κοινωνικές νόρμες πασπαλισμένες με μαρκοβιανές αλυσίδες. Δράση – Αντίδραση. Προβλήματα; Αλκοόλ! Και άλλα προβλήματα; Shopping! Και άλλα προβλήματα; Πέος!

Πάνω απ’ όλα όμως και για να μην μείνουμε μόνο σε μία οικονομίστικη ανάλυση, αυτό που προωθεί περισσότερο από κάθε τι το sex and the city είναι το τίποτα. Το απόλυτο κενό νοήματος που είναι τελικά και ο θεμέλιος λίθος του συστήματος. Και το τίποτα αυτό τελικά δεν σχετίζεται με φύλα. Απλά δουλεύεις, καταναλώνεις, δουλεύεις, καταναλώνεις και όλα καλά θα πάνε…