Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

/dev/null




μία συζήτηση που δεν έγινε μέσα από βλέμματα που
έγιναν, είναι ένα βλέμμα που δεν έγινε μέσα από συζητήσεις που έγιναν

χειμώνας. κρύο. βράδυ. κούραση. μόλις μπήκαμε κάτω από τα σκεπάσματα.
Σε κοιτάω. Με κοιτάς. Τα μάτια σου σιγά σιγά κλείνουν. Αγχώνεσαι. Με ρωτάς τι θα κάνεις μετά την σχολή.

[θ' ανοίξουμε ένα μικρό διανυκτερεύον βιβλιοπωλείο για τρελούς ερωτευμένους, θα φοράω μαύρο μακρύ παλτό και σκούφο, θα κάθομαι μπροστά στη φουφού ενός καστανά, θα φοράς κόκκινο μακρύ φουστάνι και γάντια από τούλι, θα κάθεσαι σε μια μπερζέρα, θα είσαι όμορφη, τα βιβλία που αγαπάμε θα τα έχουμε σε μπαούλα χρυσοποίκιλτα, σε μεγάλα ξύλινα τραπέζια, σε κασέλες με βελούδο, σε ασημένιους δίσκους, κάθε τόσο θα σου δίνω να πίνεις ζεστή σοκολάτα και μπράντι, τα βιβλία που δεν αγαπάμε θα τα έχουμε σε σκουπιδοτενεκέδες από κασσίτερο, θα καπνίζουμε ναργιλέ μανιωδώς, τα μάτια μας θα είναι κοκκινόμαυρα, θα πίνω Cabernet Sauvignon,οι πελάτες θα περνάνε από έλεγχο, θα κοιταζόμαστε στα μάτια χωρίς να λέμε λέξη και θα τους εγκρίνουμε ή θα τους απορρίπτουμε στη στιγμή, θα είσαι πολύ όμορφη, θα σου διαβάζω την αυγή πριν κοιμηθείς και θα σου χαϊδεύω τα μαλλιά, θα κλαίμε μαζί, from here to eternity.]

είναι τα λίγα δευτερόλεπτα πριν αποκοιμηθούμε, η στιγμή που κοιταζόμαστε λίγο πριν πιαστώ και σου γυρίσω πλάτη, και συ μου χαμογελάς.

[το παιδί έχει τόσα αποθέματα ονείρου, που μπορεί να μην κοιμάται ποτέ]

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

αυτό στο χρωστάω


πέφτω, πέφτω, πέφτουμε. η ζωή μας πετάει χαμηλά κάθε μέρα. έτσι και τώρα.
όλοι δείχνουν ευτυχισμένοι εδώ. αγχωτικές κοπέλες και κατα φαντασίαν σούπερ γαμιάδες άντρες.
αλκοόλ και καλοδιατηρημένα στερεότυπα χορεύουν πάνω από τα κεφάλια μας.

γίνε ένα με το πλήθος ή ένα με την μοναξιά σου.

ένα ζευγάρι με ξεχασμένα όνειρα στέκεται (με δυσκολία) απέναντί μου. Η κοπέλα με κοιτάει επίμονα. Ένα φαντασιακό με κοιτάει επίμονα.

μέλλον παρόν και μέλλον

το μέλλον μου βρίσκεται σε μια μικρή θεσούλα - αγκάθι στην αξιοπρέπεια μου. Το είδα στο ψέμα που έφτυσες μπροστά μου την αδιάφορη μέρα του χωρισμού μας. Είναι γεμάτο μαύρα ξεθωριασμένα όνειρα και χτύπους από ξυπνητήρια. Ένα δάκρυ στις σελίδες που τώρα γράφω και ένας εμετός μοναχικός σε φθαρμένα πλακάκια.
το μέλλον μου που λες, μυρίζει νοσοκομείο και άδεια βλέμματα ασθενών.
μία ξαφνική αυτοκτονία, ψευτοθλιμμένοι συγγενείς και δύο τρεις φίλοι.