Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

αυτό στο χρωστάω


πέφτω, πέφτω, πέφτουμε. η ζωή μας πετάει χαμηλά κάθε μέρα. έτσι και τώρα.
όλοι δείχνουν ευτυχισμένοι εδώ. αγχωτικές κοπέλες και κατα φαντασίαν σούπερ γαμιάδες άντρες.
αλκοόλ και καλοδιατηρημένα στερεότυπα χορεύουν πάνω από τα κεφάλια μας.

γίνε ένα με το πλήθος ή ένα με την μοναξιά σου.

ένα ζευγάρι με ξεχασμένα όνειρα στέκεται (με δυσκολία) απέναντί μου. Η κοπέλα με κοιτάει επίμονα. Ένα φαντασιακό με κοιτάει επίμονα.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

γιατι το διαρκω ειναι προτιμοτερο απ το καιγομαι;

Ανώνυμος είπε...

το (χα!) αγαπω αυτο