σπάμε τα κεφάλια των φασιστών...

...το λέει και ο Woody Allen

η ιστορία του γλάρου που έμαθε σε μια γάτα να πετάει ή η ιστορία της γάτας που έμαθε σε ένα γλάρο γιατί να πετάει.

Μόλις κυκλοφόρησε! Σε συνεργασία με την Κ. (που το έφτιαξε), σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Λεπτομέρειες για την διακίνηση του λίαν συντόμως.

για το κκε

αυτοκολλητάκι που κυκλοφόρησε, σε συνεργασία με το libido formandi (που το έφτιαξε), σε 500 αντίτυπα.

οι συντροφοι μου απαντουν...

συντρόφισσες και σύντροφοι από την καταληψη πραποπουλου θεωρησαν σκοπιμο να απαντήσουν στο αυτοκόλλητο των κεραμιδόγατων με τον παραπάνω τρόπο. Προς το παρόν αφήνεται στην κρίση του αναγνώστη το περιεχόμενο του.

η κατανόηση πως η καθεμία μας κρύβει τη δική της ιστορία, καταλαβαίνεις; όνειρα, φαί, λεωφορεία, ανέμελα φοιτητιλίκια, βρώμικες δευτέρες, γονείς, έρωτας, εμπειρίες, σχολείο, εμετοί, δουλειά, σεξ, χαρά, σκατά, εγωισμοί, αναλύσεις, ανεργία, ξυπνητήρια, αγκαλιές, μεθύσια, φίλοι, μπλα

και εκείνη η μοναξιά που το τελευταίο καιρό θερίζει την πόλη

3 + 1 αυτοκόλλητα

τα γνωστά, κυκλοφορούν σε 1000 αντίτυπα στην Αθήνα κτλ κτλ :)
[το τελευταίο είναι της ταξιαρχίας chesire, και φιλοξενείται για λόγους αρχείου]

news

την Τετάρτη (31/8) στις 8μμ στη Σκαραμαγκά θα παίξει (ξανά) το μεγάλο μυστικό του Κόμματος!

Επίσης λίαν συντόμως αρκετά νέα αυτοκόλλητα.

Παρουσίαση του φανζίν και προβολή της μετεστραμμένης ταινίας "Το μεγάλο μυστικό του Κόμματος"!

κεραμιδόγατες - κυκλοφορούν (ανάμεσα μας)

κυκλοφόρησαν στη μητρόπολη σε 1000 αντίτυπα. Διακινούνται χαοτικά αλλά σταθερά, χωρίς αντίτιμο, χέρι με χέρι ή σε μέρη που έχουν κάτι μαγικό.

Μεταξύ άλλων:

στην Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου (Χαλάνδρι)
στο χώρο της Ελευθεριακής Κουλτούρας (Εξάρχεια)
στην Κατάληψη Ευαγγελισμού (Ηράκλειο, Κρήτη)
στην Κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω)
στη Βίλλα Αμαλίας (Βικτώρια)
στο Αυτόνομο Στέκι (Εξάρχεια)
στη λέσχη κατασκόπων του 21ου αιώνα (Βικτώρια)
στην Κατάληψη Σκαραμαγκά (Πατησίων) [μπάτσοι μακριά, θα φάτε γρατζουνιά]

για να μην μας κάνουν ψιτ ψιτ στο δρόμο...

αυτοκολλητάκι που κυκλοφόρησε στη μητρόπολη σε 400 αντίτυπα. Κατα ταλλα οι κεραμιδόγατες βρίσκονται στο τυπογραφείο ;) Μέχρι τότε το ραντεβού είναι (που αλλού) στο δρόμο.

σε ένα πλανήτη που σε σκοτώνει κάθε μέρα, όπου κι αν κοιτάζεις, ένα δάκρυ είναι πια λίγο. πολύ λίγο.

«Μπορούμε να βεβαιώσουμε με ελάχιστες πιθανότητες σφάλματος, πως ο φοιτητής στην Ελλάδα είναι το πιο περιφρονημένο ον, μετά τον αστυφύλακα και τον παπά.» international situationniste

Δε γεννήθηκα άντρας. Η κοινωνία σας με έκανε. Δεν γεννήθηκα γυναίκα, εσείς με βαφτίσατε. Δε θέλω αυτό που θέλω επειδή πραγματικά το θέλω. Έμαθα να το ποθώ. Έμαθες να με ποθείς. Όχι δε ξύπνησα μια μέρα και άρχισα να μιλάω για μουνιά και κώλους, μου πήρε χρόνια. Δεν ξύπνησα μια μέρα αηδιάζοντας με το σώμα μου, το είδα πρώτα στη τηλεόραση. Ούτε βγήκα στους δρόμους κυνηγώντας ξένους και παράξενους μόνη μου. Το μύρισα στις παρέες μου. Δε κάνω σεξ όπως θέλω, κάνω όμως όπως πρέπει να κάνω. Είμαι οι καβλώμενες σας πούτσες στην Αμάρυνθο και το χαμηλωμένο βλέμμα στη δουλειά και το σπίτι. Μου πήρε χρόνια αλλά τα κατάφερα. Είμαι ο περήφανος ανθός της ελληνικής νεολαίας.

κεραμιδόγατες - στο φαντασιακό της τέχνης

αυτοκόλλητο που κυκλοφόρησε σε 1000 αντίτυπα, με αφορμή την επικείμενη έκδοση (και όχι μόνο).

Σκόρπιες σκέψεις για την παρέμβαση ενάντια στους ατενίστας ή κλείνοντας το μάτι στην άνοδο της ασημαντότητας.

Ποιοι είμαστε λοιπόν; Γιατί το κάναμε; Πως τολμήσαμε; «Ανάποδος φασισμός», «να τους μαζέψουν οι μπάτσοι», «βρωμιάρηδες», «Οι τύποι αυτοί είναι θρασύδειλοι», «να περάσουν μερικές ωρίτσες στο Τμήμα», «Οι βρωμιάρηδες ως επαναστάτες» και άλλα πολλά J

Ο δρόμος είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Τα «κακόγουστα» tags, τα σεξιστικά οπαδικά συνθήματα, τα ποιήματα, τα σ’αγαπώ, τα φανταστικά graffiti, τα στένσιλ, οι καθαροί τοίχοι, το γκρίζο, οι κάμερες, η αστυνομία, απεικονίζουν εν μέρει αυτό που βιώνουμε καθημερινά.

«Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία», μέχρι που καθάρισαν οι ατενίστας.

Στο δρόμο οι ρόλοι διαφέρουν. Οι πρεντεντέριδες δεν είναι εκεί να πάρουν το μέρος σου. Ταυτόχρονα o δρόμος δεν έχει την θαλπωρή του διαδικτύου. Εκεί που η χολή βγαίνει χαλαρά και ανώνυμα.

Κάπου στα 13 –για μια ταγκιά- άκουγα τα «τώρα θα δεις πουστράκι τι θα πάθεις» παρέα με κλοτσομπουνίδια από αγανακτισμένο τριαντάρι μικροϊδιοκτήτη.

Πράγματι άλλοι έχουν τις free press και την τηλεόραση και άλλοι το δρόμο. Εμείς οι βρωμιάρηδες που έχει τύχει να βγούμε για αφισοκολλήσεις ώρες ατελείωτες (και όχι για κάποια κομματική γκρούπα), να μας κυνηγήσουν, να μας βρίσουν κτλ. Εσείς οι καθώς πρέπει, οι αγανακτισμένοι πολίτες, οι περήφανοι αθηναίοι. Οι καλοθελητές που θα μας καθαρίσετε, και μάλιστα δωρεάν.

«ότι υπάρχει δεν είναι ότι μπορεί να υπάρξει, είναι η άρνηση του»

Η πραγματικότητα δεν μπογιατίζεται, δεν είναι βιτρίνα καταστήματος, δεν χωράει χορηγίες. Η πραγματικότητα, για τη δική μας λέω, είναι τσεκούρι στο κεφάλι μας που όλο και πλησιάζει. Άστεγοι στο κέντρο και γυναίκες στην Αμάρυνθο. Δεν χωράει στα μαγαζιά και αποφεύγει το γκάζι και το ψυρρή. Η πραγματικότητα κοιμάται πάνω σε σκονισμένες free press και πίνει από τα μισοτελειωμένα σας fredoccino.

Δεν είναι όμως μόνο η διαφορετική προσέγγιση των προτεραιοτήτων (άλλοι δεν έχουν να φάνε, άλλοι καθαρίζουν τις τσίχλες που χαλούν την θέα μεγάλων εμπορικών καταστημάτων).

Είναι πολλά.

Είναι εκείνοι που έτρεξαν να γίνουν εθελοντές στην ολυμπιάδα.

Εκείνοι που την 4^η Σεπτεμβρίου έγιναν μια γροθιά σκοτώνοντας και δέρνοντας αλβανούς.

Εκείνοι που λένε «έλα μωρέ και τι έγινε» ή «τα ήθελε ο κώλος της».

Αυτοί που το δεκέμβρη είπαν δυσανασχετώντας πως πολύ τράβηξε και τι θα γίνει.

Τέλος όπως και να χει, είτε το θέλετε είτε όχι, είμαστε και εμείς ένα κομμάτι της κοινωνίας σας. Ίσως έρθει ο καιρός που θα μπορέσετε να μας διαγράψετε όλους από τα ντουλάπια της ιστορίας, μπορεί και όχι.

Όλα παίζονται.

«Μεγάλες ευχαριστίες στην εταιρία ΒΙΒΕΧΡΩΜ που χωρίς τη χορηγία της σε χρώματα το όλο εγχείρημα δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί εύκολα, τον Ιάκωβο Γιοκαρίνη , από τη πλευρά του Δήμου, ο οποίος την δεύτερη ημέρα που συμμετείχε έκανε τρελή δουλειά και τον περαστικό ελαιοχρωματιστή, ο οποίος περνώντας τυχαία και μαθαίνοντας ότι όλο αυτό γίνεται εθελοντικά έμεινε και μας βοήθησε.»

Ανακοίνωσις

Θα αναρωτιέται ο μοναδικός αναγνώστης τι κάνει αυτός/αυτή τόσο καιρό (λέμε τώρα).

Ανακοίνωση λοιπόν (κυρίως για να πιεστώ εγώ)!

Ετοιμάζεται μία μπροσουροαυτοέκδοση με διάφορα πραματάκια εδώ και καιρό (χρόνια).

Το πράμα αυτό δεν έχει ιδιαίτερες φιλοδοξίες και σχετίζεται με μία περίεργη ανάγκη αλλά και με τις πολλές προβληματικές που γεννά το διαδίκτυο και τα μπλογκς.

Στα πλαίσια λοιπόν της μείωσης της διαμεσολάβησης, και των χαζών σχέσεων που δημιουργούνται (με τους «αναγνώστες» και τα comments ως μορφή επικοινωνίας) προτάσσεται η ανθρώπινη επαφή (με μόνο αναγκαίο διαμεσολαβητή το τυπογραφείο), το χέρι με χέρι, και μπλα μπλα μπλα

Άντε να δούμε ;)

αλλά θα ζήσουμε κουφάλες.

Δύσκολη εποχή για ποιήματα.

Δε χρειάζεται να διαβάσεις κάφκα τον ζεις θες δε θες.

οι σύντροφοι σου να βιάζονται καθημερινά.

και να μην πούμε για Χάινριχ Μπελ.

από καλοπληρωμένα τηλεοπτικά φρικιά.

βολοδέρνεις μέσα στην ασημαντότητα.

δε ζούμε πια απλώς σε ένα οργουελικό ότιναναι.

το κράτος το χει ρίξει στην κλασική λογοτεχνία.

Εκεί κάπου, στο εδώ πας και έρχεσαι.

Δύσκολη εποχή για να ζεις.