Ο χορός της μοναξιάς και η μοναξιά του χώρου.

Εκεί δηλαδή που όλοι είμαστε μαζί αλλά και πάλι δε μπορούμε να πούμε αυτά που θέλουμε.

Ταμπού.

Θέλω να σου πω ότι, … , αλλά.

Και πλέον τριγυρνούν με μαχαίρια. Ψάχνουν όμορφα ζευγάρια. τουτέστιν ερωτευμένα. Και τους χαράζουν μοναξιά.

Οι μπάτσοι παντού αλλά εμείς αόρατοι κτλ κτλ

Και όχι δε ξαναγράφω ποίημα για κάποιον που του το κάνεις δώρο και σου λέει ότι έχει συντακτικά λάθη.

Και ναι ο χρόνος είναι περίεργο πράμα και τα γιατρεύει/γαμάει όλα.

Κάνει κρύο αλλά έχω γάτα και σας νικάω.

Αυτόματη γραφή; Ε μπα.

Θα πέσει.

Το άλλο το ξέρεις;

Είναι μία AV μία LIFO και μία FAQ και εξηγούν σε ένα PLUS για την κενότητα του lifestyle.