φαλλοι σε απογνωση

Ο γάτος μου -που σημειωτέων δεν είναι μαύρος, όπως εύκολα διακρίνει ο αναγνώστης- ενώ διάβαζε το παραπάνω βιβλίο μου θύμισε κάτι που χα διαβάσει πριν από καιρό:

"Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους . Δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα.
Μετά ήρθαν να πάρουν τους Κομμουνιστές. Δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα.
Έπειτα ήρθε η σειρά των περιθωριακών, των αντικαθεστωτικών, των αντιρρησιών συνείδησης, των ομοφυλόφιλων. Ούτε και αυτά σκέφτηκα, με αφορούσαν.
Στο τέλος ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους. Ούτε και τότε βρήκα λόγια για να εκφράσω την αντίθεση μου.
Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ. Αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει."
(και όμως δεν είναι του Brecht τελικά, αλλά του Martin Niemöller)